In het broedseizoen worden op het Forteiland van IJmuiden de meeuwen geteld,
en wanneer de jongen groot genoeg zijn, wordt een deel ervan geringd.
Dit jaar gaat het om zo’n 1200 broedparen, kleine mantelmeeuwen en zilvermeeuwen.
Het is een bijzondere broedkolonie
omdat het de enige is tussen de Wadden en de Zuid-Hollandse eilanden waar meeuwen nog op de grond broeden, wat hun natuurlijke plek is om te nestelen.
Elders hebben deze vogels hun toevlucht op de daken gezocht, om de vos te ontlopen,
sinds de vossenpopulatie de laatste decennia zo gegroeid is
Het tellen, ringen en observeren wordt al zo’n twintig jaar gedaan
door Fred Cottaar, en Kees & José Verbeek.
Een helm opzetten is nodig, omdat meeuwen die hun jongen willen beschermen
plotselinge duikvluchten maken om de onderzoekers in het hoofd te pikken,
met hun dolken van snavels
Heel behoedzaam, om niet per ongeluk eieren of kuikens te vertrappen,
wordt gezocht naar jonge vogels die nog niet kunnen vliegen
maar wel groot genoeg zijn om geringd te worden
Het is jammer dat er geen geluid bij de foto’s zit
want het is een gepeeuw en geschreeuw van heb ik jou daar
Dit jong van de Kleine mantelmeeuw heeft net een traditionele metalen ring gekregen
Daarnaast krijgt hij aan zijn andere been een gekleurde ring.
In de herfst zal hij naar Portugal vertrekken, of naar nog zuidelijker gebieden, en daar vier jaar blijven. Om dan, als alles goed gaat weer terug te keren naar het Forteiland om hier te broeden. Met deze goed leesbare ring kunnen zijn reizen in kaart worden gebracht
Al wordt hij met de grootste voorzichtigheid behandeld, hij heeft er duidelijk geen zin in
Na een dagje ringen zitten de onderzoekers behoorlijk onder de meeuwenpoep. Maar een boos en geschrokken jong braakt ook wel eens. Dat hapje wordt opgevangen om later geanalyseerd te worden. Daar wordt informatie uit gehaald over welke vis ze eten, welke soort momenteel het meeste voorkomt in zee, en ook welke leeftijd zo’n vis eventueel heeft
De lengte van de vleugels wordt altijd gemeten
En voordat hij weer vrije vogel mag zijn wordt hij nog even gefotografeerd.
Eén foto met uitgespreide vleugel, en nog een portret met duidelijke ring.
Zijn broertje zit intussen te wachten, veilig weggestopt onder de onderzoeker.
Babyvogels zijn het wel gewend dat er iemand (voorzichtig) bovenop ze zit…
Meeuwen zijn prachtvogels, maar verre van lieverdjes.
Wandelt er per ongeluk een jong buiten het territorium van zijn ouders,
dan kan het zijn dat het wordt dood gepikt door de buren.
Rechtsonder ligt een dood jong. Een van de vele lijkjes die ik er zag liggen
Ook stelen meeuwen wel eens gemakzuchtig het ei van een ander, om het leeg te peuzelen
Deze prachtige keizervliegen hebben nergens weet van.
Voor hen is het allemaal een feestmaal
José bestudeert met haar fantastische kijkkanon de ringnummers van diverse meeuwen,
en hun gedrag. Intussen heb ik plastic zwerfvuil verzameld. Dat gaat tenminste geen deel uitmaken van de plastic soup. Mijn winst ligt op de voorgrond rechts: statiegeld 50 cent
Vanuit een Duitse bunker heeft Kees panoramisch uitzicht op de broedkolonie
Dit jonge meeuwtje zit in een andere bunker, schuilend voor de bezoekers.
Zondag kregen zo’n vijfhonderd mensen een rondleiding over dat deel van het Forteiland
dat geen verboden terrein is voor mensen zolang er vogels broeden.
Maar de meeuwen trekken zich niet altijd iets van de scheidslijn aan
Even inzoomen. Het prachtige diertje heeft zijn eigen fotolijstje meegebracht
Het werk zit er weer op voor deze dag.
De onderzoekers rusten even uit, met linksachter fortwachter Leen de Jager,
en daarnaast Henk Tol, die een aantal boeken over het Forteiland geschreven heeft
Met de boot van het fort gaat het naar de wal. Tot de volgende keer!
Rechts op de achtergrond ligt de zwartgroene supertrawler Margiris,
waar een gezelschap van Greenpeace zich aan vast heeft gekluisterd,
als protest tegen dit soort varende visfabrieken.
Maar daarover een volgende keer (zie: De Greenpeace-actie in IJmuiden)
Magnifiek! Een vriendin ringt ’s winters meeuwen in de stad Groningen. En inderdaad, velen
komen jaar op jaar terug.
Mooie foto’s ! De meeuwen trekken zich niets aan van verbodsbordjes, zie ik. En voor mannen lijkt vogelliefde tot kaalhoofdigheid te leiden…;o)
Letterzetter,
dank je. Maar ik vroeg me af: ringen in de winter?
Hoe gaat dat dan? Alle jongen zijn groot, alles vliegt dan en laat zich niet vangen…
Stripman,
dank je.
Jij denkt “kaalgeplukt…” 😉
Prachtige reportage.
mooi om te lezen en te zien
Weer met plezier bekeken en gelezen!
Bijzonder om zoiets eens mee te maken. Mooi verslag!
Meeuwen ringen in de winter: http://www.anaburen.nl/vogels/ringen/meeuwen/index.html
Die meeuw op het bordje geeft duidelijk weer dat het chagrijnige beesten zijn die overal schijt aan hebben. 🙂 Zelf heb ik jaren van het oude busstation van de Hoogovens naar het hoofdkantoor gelopen. In het broedseizoen overwoog ik wel eens een flinke omweg omdat de meeuwen hun jonge op een autoluw stukje lieten lopen en je als voetganger je leven echt niet veilig was met de kamikazeouders.
De beste oplossing is een goed en eenvoudig recept bedenken. Zijn die barrels niet te roerbakken met een dikke currysaus? En laat ze anders terugkeren naar hun thuisland bij Hargen aan Zee. Daar vind je geen meeuw meer. Zal dat echt door de vossen komen?
Leuk.verhaal Selma!
De bezetting van de Margiris schijnt sinds afgelopen nacht voorbij te zijn, zo las ik vanochtend op teletekst.
Groetjes,
Peter
Ze zijn prachtig en ik houd veel van ze. Maar je moet ze respecteren, ze hebben een bepaalde ‘eigenheid’. Een van de weinige diersoorten die ‘schijt’ aan mensen hebben. De 10-voudige aanbevelingsknop kon ik niet vinden, daarom maar zo. Groetjes
antoinetteduijsters, hennie van ee, FT, Aad Verbaast
😀
Letterzetter,
met een ‘slagnet’, zo zo!
Dat wist ik niet, weer wat geleerd, dank je!
Ximaar,
ik zocht naar recepten voor zeemeeuw, en die bestaan:
http://www.rivercottage.net/users/foodiemumontheroad/blog/eating-seagull-or-kf-seagull/
Meeuweneieren worden vaker gegeten, in noordelijke landen in elk geval. Vroeger werden ze in Nederland ook gegeten, toen veel mensen nog echt arm waren, omdat zulke eieren dus gratis zijn.
En: dat is een mooi woord, ‘kamikazeouders’, want zulk soort snelle oorlogsvliegtuigjes zijn het wel, alleen overwegen ze ongetwijfeld geen zelfmoord. Ze verdedigen eenvoudig hun jongen. Zoals wij onze jongen ook verdedigen tegen aanvallen van buiten.
Die gore Hoogovens heeft me toch een gigantisch schitterend duingebied ingepikt, kapot gemaakt en vervuild! Dat bedrijf heb ik in een halve eeuw zien oprukken, en ik herinner me goed de weelderige maar jammerlijk overleden duinen tussen Beverwijk en Wijk aan Zee…
Mogen meeuwen zich herinneren dat ze daar ooit broedden? In hun duinterritorium waar ooit geen enkele auto kwam, laat staan chagrijnige hoogovenwerknemers, die toch al met tegenzin naar die rotfabriek moesten.
Peter Herweijer,
leuk dat je mijn blog gelezen hebt.
Ja, de Margiris is naar Tasmanië vertrokken, waar ernstig geprotesteerd wordt tegen z’n komst. Daar gaat hij zo’n 18.000 ton vis per jaar roven. Om deels naar Afrika te exporteren, waar zulke visserijmonsters de zee geplunderd hebben zodat lokale, traditionele vissers dan hun werk, voedsel en inkomen kwijtraken:
Blewbird,
je zegt het, ze leven hun eigen leven, buiten mensen om (behalve dan dat ze ons afval waarderen).
Ik zei tegen de onderzoekers dat ik meeuwen o.a. zo leuk vind omdat ze tot de weinige dieren behoren die zich niet door mensen laten temmen. Maar het schijnt dat ze in bijvoorbeeld Turkije toch als huisdier worden gehouden (hoewel… in huis?). En als ik zie hoe zo’n meeuw op het balkon uit m’n hand eet, dan zijn ze toch tam te maken, helaas.
het zijn niet alleen mooie foto’s maar ook heel boeiende reportages op je blog
Dank je wel Solidianne 🙂
(insgelijks)
Pingback: Meeuwen ringen op het ForteilandSeaportplaza